Een dag om nooit te vergeten

11 september 2018 - Telegraph Cove, Canada

Onze eerste keer Telegraph Cove was op 11 september 2002, precies een jaar ná de dag die we allemaal nooit zullen vergeten, 9/11. Nu zijn we er weer en hebben weer een whalewatch excursie bij Stubbs Island Whalewatching Tours gereserveerd. Maar daar hebben we een klein probleempje mee, vannacht ben ik ziek geworden, diarree, maagpijn, kramp, misselijk en bijna niet geslapen. Ik moet er echt niet aan denken dat ik op een boot moet gaan zitten en het leuk hebben. Dus ik bereid Rob al voor dat hij alleen mee gaat met de excursie, maar hij zegt resoluut “Nee, we gaan vragen of we morgen mogen in plaats van vandaag”. Waarom bedenk ik die oplossing niet? De receptie van Stubbs Island Whale Whatching checkt de agenda voor morgen en op de ochtendboot is nog plek, zonder probleem worden we overgeplaatst en kan ik vandaag herstellen. Nou, eerst wordt het nog een stapje erger, ik moet echt terugrennen naar onze badkamer en daar komt alles wat ik gisteren gegeten heb er via dezelfde route weer uit. Ik zie lijkbleek en zo voel ik me ook. Getverdemme, dat heb ik weer. Wat heb ik nou gegeten of gedronken dat dit veroorzaakt? Wat maakt het uit, dit is waar ik het mee moet doen en belangrijkste is deze dag doorkomen en morgen weer fris en fruitig zijn. Ik ben blij dat ik diarreeremmertabletjes in de EHBO kit meegenomen heb en neem die snel in. 

Als ik weer een klein beetje ben bijgekomen, gaan we even naar de Coffeeshack zodat ik een kop thee kan nemen en een koek (zo droog mogelijk), jammer dat ze geen oatmealkoek hebben. Ik krijg hem half op en drink de hele beker thee leeg. Ok, dat gaat enigszins goed. We wandelen rustig over de boardwalk het resort rond, lopen via het bosje naar de woonhuizen (staat een hele mooie te koop!) en zo weer terug naar de boardwalk. Ik merk dat ik echt compleet leeg ben en totaal geen energie heb, om de honderd meter moet ik even gaan zitten. Het is heerlijk weer, de regen is helemaal weg, de lucht trekt langzaam open en de zon komt tevoorschijn. In de schaduw is het nog een beetjes fris, maar in de zon is het prima te doen. 

De ochtend verstrijkt langzaam en we lunchen bij het Seahorse Cafe. Ik neem nog een kop thee en alleen toast zonder beleg of andere extra's. Als ik dat op krijg en binnen houd, ben ik al heel tevreden. Of het nou door die pilletjes komt of mijn maag zelf herstelt, de toast en thee blijft binnen en ik voel weer wat energie terugkomen. Gelukkig. Rob zei vanochtend al dat we moeten tanken en ik heb bij de receptie gevraagd waar het dichtsbijzijnde tankstation is, dat is langs de snelweg richting Port McNeill. Ok, tanken dus, het tankstation is ongeveer 15 kilometer rijden en van daar uit nog een kattesprong naar Port McNeill. We rijden het dorp in en zijn verbaasd dat het zo totaal anders lijkt dan vorige keer dat we hier waren. Toen namen we de ferry naar Sointula, een dorp op een eiland aan de overkant van Finse oorsprong. Toen leek Port McNeill echt uitgestorven, geen bedrijvigheid, geen horeca, helemaal niks. Nu zijn er toch meerdere winkels en restaurants en koffiebarretjes. Maar nog steeds oogt het saai en uitgestorven, niet echt reuring in dit dorp. 

Als we terug zijn in Telegraph Cove, zitten we eerst nog even langs de waterkant en kan ik op een gegeven moment alleen nog druk naar het water wijzend “pfffffff” uitbrengen, want ik kan niet op de naam van de dieren komen die ik zie. “Oh Porpoises” roept Rob. Ja, die bedoel ik! We zien vlak bij de baai een groepje Harbour Porpoises (bruinvissen) zwemmen, heel rustig met hun rugvin boven komen en weer onder water duiken. Jammer genoeg duurt het niet lang en verdwijnen ze voor langere tijd onder water. Intussen moet ik toch echt toegeven dat ik een uurtje rust en liefst slaap nodig heb. Ondanks de relaxte prachtige dag tot nu toe, ben ik leeg en moe. Dus ik ga een uurtje slapen op onze kamer en Rob gaat lekker rondstruinen in en rond het resort. Ik slaap ruim een uur en een minuutje of 20 later komt lief terug, beetje teleurgesteld, want hij heeft niet veel beesten gezien, behalve een bold eagle, maar die hadden we vanochtend ook al gezien tijdens onze korte wandeling. 

We lummelen nog wat op de kamer om daarna in het restaurant te gaan eten. Ik neem enkel een spinaziesalade, zonder vlees en dressing, ik ben al heel blij als ik dat met smaak kan eten. Dat lukt gelukkig. Als we morgen bij onze whalewatch tour het weer van vandaag mogen krijgen, zijn wij dik tevreden. Vandaag werd dan qua invulling “Plan B”, het werd een prachtige “Plan B” dag. 

Foto’s