Hello sunny and hot California

Tien en een half uur vliegen van Amsterdam naar Los Angeles, toch langer dan ik gedacht had. Zal ik een film gaan kijken? Mission Impossible II, altijd leuk, geen ingewikkelde gesprekken, gewoon actie en goeie muziek. Na een kwartier zet ik hem alweer af, beeld is te donker en ik ben te moe. Voorlopig wissel ik slapen af met series kijken, ik pik een aflevering mee van The Resident, The Good Fight, Bull en nog een swrie met Tom Selleck als chief of police, maar daar ben ik de naam van kwijt. De vlucht verloopt verder rustig en keurig op tijd landen we op Los Angeles International Airport, LAX afgekort. De hele douane procedure gaat hier bliksemsnel, binnen no time staan we met bagage en al buiten en slaat ook de vochtige warmte in het gezicht. Het is lunchtijd, tegen de 30 graden en we hebben natuurlijk een lange broek aan. Moeten we ook nog met zo’n pendelbus naar de autverhuur, die liggen een paar kilometer van het vliegveld. Ook dat gaat allemaal vlotje, we mogen zelf een auto kieze, we twijfelen nog tussen een Ford Focus en de Toyota Camry en door de bekleding van de stoelen valt mijn keuze op die. Leren bekleding vind ik niet prettig. We laden de spullen in de Camry en vertrekken uit de wijk Inglewood richting Santa Monica via highway 405. Het is best druk op de brede snelweg richting noorden van de enorme stad Los Angeles. Santa Monica behoort tot de stad, maar is eigenlijk een stad op zichzelf. Na een half uurtje rijden zien we het hotel en draaien de parkeerplaats op. Dat was ook een makkie. Inchecken, omkleden en hups richting kust. Hallo Pacific Ocean! Op Santa Monica Pier is het druk, het is zaterdagmiddag, iedereen lummelt hier ook lekker een beetje rond. We slenteren de hele pier af en hangen even op een relng naar het water te kijken. “Rob, kijk!”. Ik wijs naar beneden en meer dan die 2 woorden heb ik even niet. Er zwemt een Californische zeeleeuw onder ons langs en hij duikt snel weer onder als hij de aandacht bemerkt. We wachten nog even, benieuwd of hij zich nog eens laat zien. Tuurlijk doet hij dat, want er staan meerdere vissers op dit stukje, die zeeleeuw denkt ook “doen jullie maar lekker het werk, pak ik de buit wel”. We hebben dorst en slenteren richting boulevard waar we bij een Mexicaans restaurantje een groot glas drinken en een portie tortillachips bestellen. We hebben een beetje trek, want in het vliegtuig hebben we geen grote maaltijden gegeten en dat is alweer een paar uur geleden. We merken dat we moe worden, we zijn omgerekend al 20 uur wakker. We wandelen nog over de Third Street Shopping Promenade en besluiten daarna wat sushi te gaan eten en het voor gezien te houden voor vandaag. We gaan slaap inhalen. Tot morgen!