Nog 3 nachtjes slapen

Rond lunchtijd het werk voor de vakantie afgerond. Jammer genoeg toch een los eindje achter moeten laten, dat wordt een mooie oefening in “loslaten”, ik kan er nu niks meer mee. 

Het is nog 3 nachtjes slapen totdat we vertrekken, tot die tijd heb ik nog lekker relaxtijd, vanmiddag te beginnen met Vuelta de Espana kijken, zware rit vandaag. Morgen en overmorgen is het dan tijd om rustig de vakantievoorbereidingen te doen, huis beetje opruimen, nog wat kleding wassen en strijken, boodschappen voor als we terug komen, naar de kapper en als het even meezit nog lekker terrasje pakken met een supergrote overheerlijke Latte Machiato. 

Ik heb die tijd nodig om om te schakelen, werk loslaten en niet meer over nadenken en vakantiegevoel toelaten, spullen inpakken en andere praktische activiteiten, maar vooral ook dagdromen over de fantastische plekken waar we heen gaan en nieuwe avonturen die we gaan beleven.  Zondag staan we op English Bay, het stadstrand van Vancouver, lopen we door Robson Street, de Leidsestraat van de Canadese stad. We moeten nu al lachen om de waarschijnlijkheid dat we zondagochtend rond een uur of 6, half 7 al buiten rondlopen, omdat we klaarwakker zijn. Onze heenreis gaat “tegen de tijd in”, onze zaterdag gaat wat langer duren, we zullen zaterdagavond (daar) vroeg gaan slapen (want moe) en daardoor zondagochtend bright and early klaar voor de avonturen zijn. Tijdens eerdere aankomsten in Vancouver liepen we op dat tijdstip al bij de ferry terminal en ontbeten we als allereerste in de net geopende breakfastrestaurantjes. 

Nog 3 nachtjes slapen, Vancouver, here we come! Maar voordat we in Vancouver landen, gaan we eerst naar Kloten, het vliegveld van Zürich. Wie die naam voor een vliegveld bedacht heeft, heeft humor!