Slinger de slinger Sierra Nevada door

We gaan de woestijn achter ons laten en de beboste bergen in, de uitlopers van Sequoia National Park. Sequoias zijn hele hoge naaldbomen met een rechte roodbruine stam. In het stukje van het Sequoia National Forest waar we vandaag door heen rijden zullen ze nog niet zo groot zijn, anders was dit ook wel National Park geweest. 

De thermometer van het hotel geeft 20 graden Celcius aan als we wegrijden, de friste dag tot nu toe. In Nederland zou ik zeker geen korte broek aantrekken bij die temperatuur, hier wel. En slippers! 

Eigenwijs als we zijn, kiezen we de toeristische route dwars door de bergen in plaats van de snellere route via de highway. Kilometers en kilometers slingerwegen, op en neer door de overigens prachtige bergen. Op een gegeven moment voel ik me draaiierig door het geslinger. Als ik twee rondjes om mijn eigen as draai, ben ik de richting al kwijt, dit bochtjes draaien doet mijn richtinggevoel ook geen goed.  Hoe verder we door de bergen rijden, hoe lager de temperatuur wordt, op een gegeven moment nog maar 50 graden Fahrenheit, omgerekend 10 graden Celcius.

Als we rond lunchtijd nog geen enkel noemenswaardig dorp zijn tegengekomen, laat staan een restaurant, hebben we ietwat spijt van de keuze. Lunch wordt nu een wielerlunch: energierepen en nootjes met fruit. Die repen vullen in ieder geval goed. We hebben de auto langs de slingerweg geparkeerd tussen California Hot Springs en Ducor op een plekje waar we mooi uitzicht hebben en positieve bijkomstigheid van deze keuze is als ik opeens iets door het hoge gras zie springen. Een coyote! He, nog een! Druk wijzend, want ik heb mijn mond net vol, tik ik Rob aan “kijk daar!”. “Oh gaaf! Weer coyotes! Good spotting!” krijg ik als compliment terug. 

Als we het Sequoia National Forest achter ons laten en weer op vlakke rechte weg terecht komen, rijden we tussen heel veel en hele grote velden amandelbomen, afgewisseld met citroenbomen en nog een vruchtboom waarvan we nog niet precies weten wat het is, we gokken kappertjes (een wilde gok). 

In eerste instantie rijden we ons hotel Lazy J Ranch voorbij, ons afvragend hoe ons hotel ook weer heet. Ja, zo dus! Omkeren en het terrein op rijden. We zien allemaal huisjes langs een groot grasveld, zwembad in het midden en vooral rustig. Het is nog vroeg, half 4, ik neem een uurtje voor mezelf en Rob gaat met de camera op onderzoek uit. Ik vind het altijd grappig als hij terug komt met een grote grijns en verhalen wat hij allemaal gezien heeft. Langs de weg staat een bord dat waarschuwt voor overstekende beren, achter het hotel is een recreatiegebiedje aan de rivier en bij de receptie van het hotel fladderen allemaal kolibrietjes bij potten met zoet sap. We drinken eens rustig een bakkie koffie en dan Rijden we daarna eens rustig richting dorp op zoek naar een restaurant.