Op zoek naar de nieuwe Louis de Funez

We kunnen niet in de Provence zitten en dan niet naar St Tropez gaan! Het wordt bovendien prachtig weer vandaag en dan heerlijk over die boulevard slenteren en bootjes kijken. Zalig vooruitzicht, eerst er eens komen. Het dorp ligt op een schiereiland en er voert slechts 1 weg naar toe, die altijd vol verkeer staat, allebei de kanten op. 

Ennieweej, we komen er wel en parkeren aan de rand van het dorp. Via het wandelpad langs de jachthaven lopen we richting dorp. Rob weet zich van 30 jaar geleden nog te herinneren dat dit hele stuk jachthaven er toen nog niet was. Hier liggen ook de wat bescheidener bootjes, de echte opvallers liggen, uiteraard, langs de boulevard. Intussen moet ik aan Louis de Funez, de kolderieke franse politiefilms van vroeger denken, de Gendermarie van St Tropez. Jammer genoeg vinden we het politieburo niet en zien eigenlijk de hele dag geen politieman, wel veel beveiligers. 

Terwijl we op een terrasje van onze ochtendkoffie genieten, bekijken we een paar hele grote en luxe jachten en vragen ons af waar Georgetown ligt. Verschillende boten naast elkaar komen daar vandaan. Google vertelt ons dat "Georgetown CI" de hoofdstad van de Kaaijmaneilanden is en Google geeft ons verder "10 tips waarom je boot onder vlag der Kaaijmaneilanden moet varen". We kijken elkaar lachend aan, dit is echt "nieuw geld". Wat een patsers. Ben ik jaloers? Nee, eigenlijk niet. Ik zie z'n 4 verdiepingen jacht liggen en denk "wat moet ik er mee?". Ons huis past er 5x in. Op meerdere boten zien we personeel druk bezig met schoonmaak van de boot, of de inpandig geparkeerde jetski of minibootje. Wat een luxeproblemen. 

St Tropez is eigenlijk maar een dorp, het centrum beslaat de boulevard en nog een paar rondom liggende straatjes en steegjes en dat is het wel. Wel veel leuke winkeltjes en restaurantjes en natuurlijk de boulevard om heen en weer te slenteren. Dan doen blijkbaar veel mensen, want op een gegeven moment herken ik steeds dezelfde mensen. Gelukkig op andere plekken, anders dacht ik echt in  "Groundhog day" beland  te zijn. We lunchen in een zijstraatje bij Le Schpountz, lekker stoofgerecht en zeer smaakvol gepresenteerd. Ten opzichte van de cappuccino van €7,50 vanochtend valt de prijs van onze lunch relatief mee. Na de lunch wandelen we over de pier en zien dat ook hier de Lions een bijzonder clubhonk hebben, een oude toren direct aan de zee naast een restaurant. Het begint te waaien en direct hard ook. Is dat de Mistral? We zijn ook wel klaar hier en besluiten richting Draguignan te rijden.

Autoritjes zijn ons niet goed gezind deze week, ook nu komen we op een 1-baans slingerweg achter een gigantische vrachtwagencombinatie terecht, die zelf geen kant op kan en wij dus ook niet. Het duurt bijna 20 minuten langer om Draguignan te bereiken en daar blijkt het hele centrum opengebroken. Grrrr, hier gaan we dus niet blijven en besluiten naar Fayence te gaan. Dat blijkt een rustig bergdorp met een sfeervolle dorpsstraat. We pakken nog een terrasje in de zon en dan is het ook wel tijd om huiswaarts te gaan. 

Vandaag mogen we buiten de deur eten en besluiten nog eens naar Le Marina in Montauroux te gaan. Dat is ons van de week prima bevallen.