Jarige job

Vandaag ben ik jarig! Mijn derde lustrum als 39 jarige 😜 Als ik even na 06:00 uur opsta, voel ik me nog helemaal niet jarig, eerder compleet brak. Ik kon de slaap niet vatten, heb lang podcasts liggen luisteren, door zware ademhaling kreeg ik pijn aan mijn rug, dus opstaan voelde eerder als een 74-jarige dan een 54-jarige. Een lekker warme douche, een kop thee en manlief die met een heel blij gezicht en een verjaardagsplaylist van notabene Snollebollekes naar me toe komt, doen al veel goed. We hebben afgesproken dat we beginnen met een ontbijtje bij Konditorie Braun in het dorp en daarna naar Salzburg gaan. En vanavond eten bij Mayrhofr tapas restaurant in Mondsee. 

Het ontbijtje smaakt prima, het is nog rustig bij de Konditorie en sowieso in het dorp. Overigens ontdekken we vandaag dat ze het woord "dorp" hier niet zo leuk vinden, het is een "marktgemeinde". Oh sorry zeg, ik bedoelde het als compliment! Mondsee is een lief klein dorp voor mij. Leuke winkeltjes, mooie gebouwen, prettige horeca, fijne mensen en alles in een prachtige omgeving. En Marktgemeinde staat voor dat dorp of stadtje in de regio die de grote weekmarkt voor die regio verzorgen en afgaande op de posters hier langs het kleine marktplein geldt dat voor Mondsee. Op zaterdagochtend is hier Bauernmarkt. Eigenlijk wel jammer dat we die missen zaterdag. Jeetje, nog maar twee dagen, dan gaan we alweer naar huis. Chamonix lijkt, net als het Gardameer, alweer een eeuw geleden. En het is nog steeds mooi weer, ik loop inmiddels wel in lange broek. 's Ochtends is het best fris, 's middags is het een overheerlijke 24 graden! En geinig genoeg wordt dat voor zaterdag in Vinkeveen ook voorspeld. Dus in korte broek naar huis! Op 30 september!

Anyway, na het ontbijtje lopen we even door de winkelstraat en laat ik Rob zien wat ik tijdens zijn fietstocht allemaal ontdekt heb, de IceWatch sporthorloge en de mooie schoenen van het merk dat we nog nooit in Nederland hebben gezien On Cloud. Ik wil ze echt gaan passen vandaag of morgen. Benieuwd of ik ze in Salzburg kan vinden. We kennen Salzburg natuurlijk inmiddels wel redelijk goed, we waren hier eind mei nog. Eigenlijk valt ons nu pas op dat er weinig schoenenwinkels en helemaal geen sportkleding en -schoenen winkels zijn. Dus de No Cloud schoenen moeten toch in Mondsee of St Wolfgang gescoord worden. 

We lunchen op het grote plein bij het restaurant van het Weinachtsmuseum lekker buiten op het terras. Ik neem toast met avocadocreme en een gebakken eitje. Smaakt prima zo lekker in het zonnetje. Het is prettig druk in de stad, niet onaangenaam druk. We slenteren lekker door de straten, langs de oude gebouwen, langs mooie winkels. Gelukkig zijn het niet alleen maar ketens, ook veel particuliere lokale winkels. Tegen twee uur hebben we het wel gezien, ons middagijsje eten we liever ergens anders. Rob wil naar de Attersee en bij het dorp Attersee am Attersee vinden we een leuk Ibiza achtig lounge restaurant, daar nemen we een lekkere ijskoffie. Daarna via de weg direct langs het meer weer terug richting Mondsee, met nog een tussenstop in Unterach am Attersee. Ik sleep Rob direct mee naar Blue Lake, de winkel van de schoenen en yeay, ze hebben de zwarte variant die ik graag wil. Ze zitten lekker met een ruime neus voor mijn teentjes. Marta zal blij zijn 😊

Het is inmiddels kwart voor 6, voor hier in Oostenrijk is dat prima tijd om te gaan eten, dus we melden ons bij Mayerhofr, het lokale tapas restaurant. Volgens de menukaart op internet hebben ze precies die tapas die ik lekker vind, met als koploper "Pimentos de padron". Wat vind ik die dingen toch lekker! Rob neemt als voorgerecht Thom Ka Kai 😲. Bij een tapas restaurant?! Yep, hier kan dat. 

Toetie kapoetie zijn we, het bejaarde paar 😂 We liggen uitgeteld op de bank en ik klooi nog wat met de vakantieblog. Ik loop een paar dagen achter, moet de foto's nog bijwerken. Ik heb er geen energie voor vanavond. Zal ik dan vast spullen inpakken? Neu.... lekker De Grote Plaat luisteren en languit op de bank! Morgen laatste vakantiedag. Ik verheug me alweer op thuis en toch wil ik nog niet naar huis. Ergens voel ik de stress alweer opbouwen, vrees/angst voor wat me te wachten staat in verschillende projecten. Dit is toch niet goed, goed punt van aandacht in het traject met Inge Liesveld.