Van Lago naar See (reisdag 3)

Vandaag verlaten we Italië en zetten koers naar de Oostenrijkse bergen. We zijn al ruim op tijd wakker, voeren onze eigen routine weer uit en zijn zo op tijd dat we samen naar de bakker kunnen lopen om broodjes te kopen voor onderweg. Als we alles hebben ingeladen, rijden we de poort uit, leggen de sleutels op de afgesproken plek en besluiten ons croissantje staand in de zon vóór het complex in het ochtendzonnetje op te eten. Onze laatste ochtend Italië, een reisdag naar Mondsee in Oostenrijk wacht op ons. Als we nu, half 9, vertrekken, moeten we, met pauzes, rond 4 uur vanmiddag in Mondsee kunnen zijn. We rijden dezelfde route als gisteren, toen we naar Verona reden, alleen nu zonder file bij Desenzano. Het verloopt vlotjes en de vele kilometers Italiaanse tolsnelweg tikken weg. Het is eigenlijk tolweg van start tot de grens. Google Maps bood ons meerdere mogelijke routes aan, we hebben gekozen voor de route via Venetië, dus eerst een heel stuk oostwaarts en dan noordwaarts vanaf Palmanova via Udine richting de grens. Niet ver na de grens bereiken we Villach, voor mij een bekende naam uit de wintersportseizoenen. We besluiten van de snelweg af te gaan en naar het dorp te rijden voor lunch. Villach blijkt een leuk centrum te hebben. We nestellen ons bij Le Burger op het terras, het is wel fris, ik heb mijn korte broek nog aan! Maakt ons niet uit, we doen net alsof het hartstikke lekker weer is en dat is het eigenlijk ook afgezien van de temperatuur. Onze burgers smaken goed, we lummelen nog even door het dorp en zetten dan weer koers naar onze eindbestemming van vandaag. Achteraf blijkt het maar goed dat we onze lunchpauze ruim nemen, ter hoogte van Bischofshofen (ja, dat dorp van de Vierschansentoernee) rijden we de file in die maar niet op lijkt te houden! De voorspelde aankomsttijd was 16:30 en dat klokje zien we telkens 5 minuten oplopen. Ik app maar eens naar de verhuurders van onze nieuwe accomodatie dat het wat later dan 17:00 gaat worden. 

Tergend langzaam kunnen we telkens 10 meter opschuiven, behalve kokosnootsnippers hebben we niks te eten in de auto, wel nog wat drinken. Langzaam voelen we ons goede humeur een beetje wegebben. Het heeft geen zin hier chagrijnig over te worden, dat lost de file zeker niet op. Ik spreek wel maar vast uit dat ik straks, als we ná 6 uur aankomen, de auto nog moeten uitladen en daarna nog moeten eten, ik geen zin meer heb om een restaurant te gaan bezoeken. Ergens halverwege de file adviseert de GPS ons om de afrit te nemen en een binnendoor route te volgen, dat doen we maar en dat leidt ons langs een tankstation. Gelukkig! Ik moet plassen! En onze mazzel: bij het tankstation verkopen ze verse broodjes! Dat komt effe goed uit! Ik koop er 4 en nog vanalles te drinken. Voor vanavond stel ik aan Rob voor broodjes met een blik backworsten te eten, die hebben we nog bij ons. Niet echt voedzaam, het vult wel!

Uiteindelijk parkeren we om 20 over 6 de auto op de parkeerplaats bij Ferienhaus Wienerroither in Mondsee, Frau Rosi staat ons al op te wachten. Ze laat ons snel de woning zien, die echt heerlijk ruim en fijn is en laat ons dan alleen. We halen snel de auto leeg, gooien alles op de 2e slaapkamer in het appartement en focussen op de boodschappen. We willen eten! Aan de eettafel zetten we direct ook de laptop klaar, onder het eten kijken we de kwalificatie van de F1 race Japan terug. En wat is Max weer goed! Speciaal voor ons tovert hij een fantastisch rondje uit zijn auto. We eindigen deze lange reisdag languit op de bank, ik kijk op de ZDF naar "Das Deutschland Quiz", heerlijk zaterdagavond vermaakt! We hebben een fijn bed en slapen allebei als een roos, morgenochtend gaat om kwart voor 7 de wekker! Max kijken!