Koken in Austin

Dinsdag 20 september, Austin

Kan iemand mij het maatschappelijk functioneel nut van muggen vertellen?! Ze hebben het gisteravond op mijn ellebogen voorzien en die zien er nu uit alsof ik zonder geschikte outfit in een American Football wedstrijd terecht ben gekomen. En jeuken like hell!! 

Het ontbijt in het hotel is prima de luxe! Er is zelfs een machine die pannenkoeken op commando bakt. Je hoeft alleen maar op "start" te drukken en 2 minuten kater spuugt het apparaat 2 pannenkoeken op je bord (dat je dan wel op de goede plek daarvoor moet hebben gezet). Die malle amerikanen verzinnen overal een apparaat voor. Lekker uitgebreid ontbijt met alles erop en eraan is wel fijn, met ons slaperige hoofd langs het buffet lopen en vanalles op je bord kieperen en naar binnen schuiven. Sloot koffie er achter aan en klaar!

Het is al ruim 30 graden als we richting stad vertrekken. Eerste stop is het standbeeld van Steve Ray Vaughan dat in een park langs de Colorado River staat. Mooi beeld, Vaughan met gitaar en op de grond achter hem, zijn schaduw ook nog als deel van het beeld. Het beeld is in 1993 neergezet, dan is hij dus al meer dan 23 jaar geleden verongelukt. Wat vliegt de tijd. Mooi te zien dat hij hier nog zo geeerd wordt, was toch een goede muzikant. Een andere muzikale zoon van de stad is Willy Nelson, nog in volle leven en welzijn. Hij wordt hier toch wel gezien als held en heeft al een standbeeld op 2nd street, in het hartje van de stad. Vanwege de hitte en stralende zon duiken we geregeld een winkel in om even in de airco te kunnen staan of een coffeeshop om een drankje te pakken. 

We lopen via de winkelstraten naar State Capitol, het gouvernementsgebouw van Texas, een enorm roodbakstenen gebouw met de kenmerkende koepel die vrijwel alle State Capitols in het land hebben, alhoewel dat meestal witte gebouwen zijn. Rob struint alle 3 verdiepingen in de koepel af die ik vanaf de begane grond kan zien en komt terug of ik ook de senaatzaal wil zien. Natuurlijk! Ik ben verbaasd door de inrichting. Enerzijds prachtig authentiek antiek, hoe zeg ik dat, met origineel meubilair. Ieder statenlid heeft een eigen antiek bureautje met een microfoon en telefoon, maar ik zie geen stopcontacten of internetkabels. Het is toch 2016? 

We lunchen bij een mexicaans restaurant aan Congress Ave, lekkere salade en Rob gegrilse garnalen spiesen. Prima hoor! Het is inmiddels ruim 35 graden, maar Rob wil toch nog even winkeltjes kijken op South Congress Ave. Mafkees! De mussen vallen van het dak en hij wil winkelen. Ik zeg "op naar het zwembad!" en dat doen we dan ook maar. Even een uurtje relaxen en op google checken of het restaurant aan Lake Travis dat Rob heeft uitgekozen te rijden is vanaf hier. Het blijkt een klein uur met kans op verkeersopstoppingen. Daar gaan we niet aan beginnen! We eten wel in de stad en besluiten gewoon voor dezelfde Lucky Robot als gisteren te gaan. Leuk origineel tentje, lekker eten, prima, niet moeilijk doen. Morgen gaan we Hillside Country bekijken, het "platteland" ten westen van Austin, rondom Fredricksburg, een van oorsprong duitse stad.