En dan toch nog wapitis en herten

Woensdag 21 september, Hill Country around Austin

Huh? Het is gewoon lekker aangenaam van temperatuur vanochtend! Dat wil zeggen: nog geen 30 graden, maar iets van 22. 

We hebben bedacht naar de Hill Country omgeving van Austin te rijden, rondom Fredericksburg, een van oorsprong duitse stad. In de middag eil Rob nog naar Hamilton Pool rijden, een soort van cynote zoals we in Mexico hebben gezien en daarna doorrijden naar Oasis om the Lake Travis, een restaurant op een heuvel met waanzinnig uitzicht over Lake Travis, een stuwmeer. 

De rit naar Fredericksburg leidt ons via Johnson City, de geboortestad van president Lyndon B Johnson van USA door prachtig landschap. Tja, hoe moet ik het omschrijven.... Heuvelachtig (duhuh Hill Country), droog grasland, kleine dorpjes ennnnn bijna 2 uur rijden. Dat valt wat tegen. In Fredericksburg aangekomen is het toch weer rond 35 graden. Het historische centrum is niet groot, maar wel sfeervol. Mooie oude gebouwen, aparte winkeltjes, maar 1 minpunt: over de doorgaande weg stormt de ene grote zware vrachtwagen na de andere met "unconvential load". Het limken wel onderdelen van een energiecentrale! Moet dat nou werkelijk hier zo door dat dorp denderen?! Grrrr!

Na de lunch rijden we eerst naar Enchanted Rock, te noorden van Fredericksburg. Dat lijkt op Eyers Rock in Australie, maar dan iets minder indrukwekkend. De route er naar toe is waanzinnig mooi en wat het nog mooier maakt, zijn de wapiti's en blacktailherten die we onderweg zien! De weg loopt via een zogenaamde "loop" (soort van rondweg) terug richting Fredericksburg, maar halverwege kunnen we afsnijden naar Johnson City om richting Hamilton Pool te gaan, ruim een half uurtje rijden. 

Tot onze verbazing staan er borden aan de weg voor de ingang "reservations only". Reserveren? Dat klinkt niet goed! Bij de ingang legt de meneer ons uit dat je een plekje moet reserveren vooraf en alle plekken tot maandag al volgeboekt zijn. Het is nu woensdag!! Jammer, de bammer, we gaan niet naar Hamilton Pool. Het is half 4, het is nog een afstandje rijden naar Oasis restaurant, we gaan gewoon. 

Het is wederom een prachtig stukje rijden richting Lake Travis en wat hier vooral opvalt, is het grote aantal nieuwbouwwijken in de vorm van een soort compounds. De ene compound bestaat uit appartementengebouwen, de andere uit grote huizen, of juist uit een-gezinshuizen. Ik had niet verwacht dat amérikanen voor dit soort woningbouw warm zouden lopen, maar gezien de grote aantallen in deze omegving, lijken het de grotestad-forenzen die zich in die wijken vestigen. 

Het Oasis at the Lake Travis is een enorm complex boven op een heuvel met 3 restaurants en allerlei winkels. In de giftshop vind ik een paar hilarische sokken met de spreuk "I have vague feelings on whatever". Die moet ik hebben! Omdat Rob het lief vraagt, krijgen we natuurlijk weer de tafel op het terras met het waanzinnigste uitzicht over het meer. Het is er wel bloedje heet, al te lang kun je daar niet blijven zitten en maar drinken en drinken. 

Terug naar de stad rijden we de snelst mogelijke route via de snelweg, dat is nog steeds een half uur, maar dan komen we op een gemakkelijk punt in de stad uit sie gemakkelijk richting hotel gaat. We nemen nog een "toetje" bij Jo's coffee op South Congress. Morgen vertrekken we naar onze laatste bestemming, Galveston, een badplaats. De 3 weken zijn weer omgevlogen.