Zaterdag 11 september: Byebye Schönau, wir kommen wieder!

Om 6 uur loopt de wekker af, wassen, aankleden, laatste spullen inpakken en alles naar beneden naar de auto brengen. Die stapelen we weer gestructureerd vol, alles op de goede plek, zodat de fiets ook niet gaat schuiven. 

Nog voor kwart voor 7 zijn we klaar en rijden weg bij de boerderij. Byebye rodelbaan, slles Gute zur Reha und übernächsten Winter machst du wieder mit im Weltcup! We rijden even naar de bakker, een paar croissantjes en Brezel halen voor onderweg en nog voor 7 uur rijden we het nog rustige dorp uit. Zelfs “die schlafende Hekse” zwaait ons niet wakker uit! We zeggen allebei stilletjes “Schönau am Königssee, wat ben je mooi, wat verras je ons elke keer weer, wat heb je ons verwent dit jaar met prachtig weer. Aufwiedersehen heisst bis zum nächsten Mal, wir kommen wieder!”. 

We rijden binnendoor via Bad Reichenhall naar Autobahn 8, dan missen we het hoekje Oostenrijk. De A8 leidt ons langs der Chiemsee, Rosenheim, Schliersee waar het Freilichtmuseum van Markus Wasmeier ligt, naar München. Na de ring van München draaien we de A9 richting Nürnberg op, alles zonder wegwerkzaamheden en vertraging. Dat gaat prima. De prognose van aankomst in Olburgennstaat nog op half 4.

Ten noorden van Nürnberg draaien we de A3 op en die kunnen we tot aan de Nederlandse grens bij Zevenaar volgen. Bij Frankfurt am Main beginnen de vertragingen weer. We zien de verwachte aankomsttijd oplopen. Om half 5 is de sprintkwalificatie van Max, die gaan we niet halen. 
We lunchen bij een Raststette even ten zuiden van Limburg an der Lahn, het is er druk door een twee bussen net gearriveerde reizigers. Het geeft ons wel extra pauze, anders zouden we te snel weer vertrekken.
 

Verder tot aan Köln blijven we vertragingen krijgen, de totale vertraging in tijd valt me nog mee als we rond half 6 op een kilometer van Droompark Marina Strandbad getrakteerd worden op “Time to give” van White Lies. Dit kan geen toeval zijn! Net als vorige week zaterdag!
Inchecken verloopt gelukkig snel, weinig gedoe en voor zessen bebben we de auto uitgeladen en in ons huisje, nr 57, gezet. Het is een mooi simpel en toch luxe ingericht huisje, mooie slaapkamer, goed matras, genoeg ruimte, lekkere badkamer, fijne keuken met afwasmachine en een aparte berging voor de fiets van Rob. 
we maken eerst eens een lekkere pastasalade, we hebben trek en daarna pakken we alle spullen uit en ruimen de kasten in. Als we een week in een huisje zitten, wil ik niet uit tassen leven, dus alles netjes in de kasten en die tassen ergens uit het zicht. 
Rob heeft intussen uitgevonden dat de TV geen Ziggo Sport heeft, maar wel de mogelijkheid om met het scherm van de laptop te delen. We klooien een uurtje om dat voor elkaar te krijgen, dat lukt helaas niet, dus we kunnen de sprintkwalificatie van vanmiddag op de laptop terug. Als we bij de nawauwel zijn, is het half 10 en vallen we om van de slaap. We zijn al een tijdje op, dus lekker slapen en morgen gezond weer op.