Woensdag 8 september: een dag met meerdere gezichten

Om kwart voor 7 loop ik al buiten, alleen richting bakker. Die is al open op dit tijdstip. Gisteren kostte ons dat ongeveer 50 minuten en ik heb nog een Vuelta podcast van De Kopgroep (Mart Smeets met Michael Boogerd, Koen de Kort en Edwin Winkels) die zo lang duurt. Dus met de oortjes in, wandel ik onze heuvel af, door het dorp, andere heuvel op richting bakker en daarna weer terug. Voor het hotel aan het water zitten een paar heren een sigaretje te roken. Grappig dat het vrij helder was toen ik vertrok en nu opeens de mistwolk het dal in komt waaien en het uitzicht wegneemt. Die mistwolk zagen we alle andere ochtenden ook rond een uur of half 8 als we naar buiten keken. Het “rondje bakker” is alvast 3,4 kilometer voor vandaag. 
 

Rob gaat een ronde fietsen vandaag, die Panorama Rossfeldtstrasse. We hebben een app waarmee we van elkaar kunnen zien waar we zijn. Voor mij is het altijd een hele geruststelling als hij fietsen is, dat ik zijn “poppetje” zie blijven bewegen. allereerst wandel ik zelf nog eens naar het dorp, een postzegel kopen voor kaartje naar schoonmoeder en sokken kopen bij de sportwinkel en op de terugweg naar ons huis, bedenk ik dat ik best alleen naar de top van de rodelbaan kan lopen. Ik ben toch wel benieuwd naar de schade die de aardverschuiving 7 weken geleden heeft veroorzaakt. De klim vanaf de oever bij restaurant Echostübrl naar het startcomplex van de rodelbaan is voor mij best zwaar. Al merk ik zeker dat mijn conditie door al het gewandel de laatste tijd met grote sprongen vooruit is gegaan. Dus dank aan mijn wandelgroep en zeker aan Petra Oudshoorn voor de gezamenlijke en gezellige wandelingen. Ik wandel langzaam omhoog, stiekem loop ik mee in het tempo van een groepje die ook langs de baan omhoog wandelen. Ik moet af en toe even stoppen om op adem te komen, maar ik zal bij die start komen! Hoe dichter bij het startcomplex hoe meer puin er ligt, wel allemaal bij elkaar geveegd. Ter hoogte van het bospad naar ons huis staat een hek ten teken dat de weg naar het startcomplex vanaf hier eigenlijk is afgesloten. Er staat een bord “betreden op eigen risico”. Samen met een paar andere geinteresseerden die even staan te wachten, schatten we het eigen risico niet zo hoog. Er zullen geen stenen door de lucht vliegen en we gaan ook de werkmensen niet voor de voeten lopen. We horen de grote werkmachines achter de grote berg puin hun werk doen. We lopen om die berg heen en zien het centrale gebouw waar bij wedstrijden de atleten verzamelen en hun warming up doen. Vorige keer toen we hier waren, hebben we een rondleiding gehad en mochten we dat gebouw in. Bij dit gebouw is de vrouwenstart en ietsje lager voor de duo-rodels. Het gebouw lijkt weinig schade te hebben. De mannenstart ligt nog ietsje verder omhoog en daar is de aardverschouwing vol overheen gegaan en verder dwars door het bos naar beneden een woonwijk van het dorp in. Het is echt een wonder dat er geen gewonden zijn gevallen die avond van 18 juli. We horen dat de baan voor 2 miljoen euro schade heeft. Ondanks dat er hard gewerkt wordt de baan weer te herstellen, kan deze baan het hele komende winterseizoen niet gebruikt worden. Dat is niet alleen een hard gelag voor de baan, de atleten (zeker de thuisploeg “Trainingsgruppe Sonnenschein” zoals ze zichzelf noemen met meervoudig wereld- en olympisch kampioenen Felix Loch, Nathalie Geisenberger en het duo Tobias Arlt en Tobias Wentzl). Het is ook een hard gelag voor het dorp. De wereldbekerweekenden trekken veel publiek en die zullen ergens overnachten en eten. Treurig allemaal. 

Als ik terug bij het huis ben, check ik de app waar Rob is. Mmmm, staat al 20 geleden voor het laatst geregistreerd. Grrrr, vandaag werkt dat dus niet goed, hij zal wel door “slecht bereik“ gebied fietsen. Na een uur geen verandering van positie, sterf ik zowat van de stress. De stress van het fietsongeluk vorig jaar in Duitsland zit blijkbaar nog in mijn lijf. Ik stuur een whatsapp berichtje, dat komt niet bij hem aan. Een half uur later probeer ik maar een ouderwets sms’je, geen idee of dat aankomt. Ik wil niet bellen, als hij “gewoon“ lekker aan het fietsen is, mag mijn telefoontje niet storen. Hij is al sinds kwart voor 10 weg en het is nu half een. Dadelijk pak ik de auto en ga ik hem zoeken. Net als ik dit zelf een goed idee begin te vinden, hoor ik gerommel aan de deur, hij is weer terug! Als hij de deur openzwaait barst ik keihard in tranen uit, zo hoog zat de stress. Hij kijkt me verschrikt aan “wat is er met jou aan de hand?”. Stotterend en stamelend vertel ik dat ik geen idee had waar hij was en of het goed met hem ging, omdat die stomme app niet werkte. Tja, mijn berichten waren op dat moment nog niet aangekomen. Ik sta hem echt met knikkende knieen aan te kijken, arme schat weet niet wat hem gebeurt. Doet er niet meer toe, veilig en wel thuis zonder brokken. 

Ik heb trek, het is inmiddels 1 uur. Rob gaat snel douchen, daarna eten we samen broodjes en drinken een bakkie koffie en ondetussen ben ik ook weer tot rust gekomen. Ik merk wel dat die stress me flink wat energie heeft gekost. Wat een raar systeem eigenlijk van ons lijf, hoe het dit regelt. We bespreken rustig wat we vanmiddag willen doen. Mijn voorzichtige voorstel “Rondje Hintersee” wordt positief beantwoord. Ik vraag nog verbaasd “Kunnen de wielerbeentjes dat nog wel vandaag?” Rondje Hintersee is niet onmiddellijk een uitdagende wandeling, een uurtje vrij vlak rondom een meer. Wel wederom met stralend weer, dus lekker warm, korte broek en t-shirt! 

Het is druk op de parkeerplaatsen rondom de Hintersee. Normaal zijn we hier in mei, dan is het lang niet zo druk, ongeacht het weer. We lopen het rondje eens tegen de klok in, vorige keren liepen we met de klok mee. Eens kijken of het uitzicht er dan anders uit ziet. De omgeving is fantastisch! Prachtige bergen aan alle kanten, het zonlicht zorgt voor mooie effecten op de oevers van het kleine meer. Hier en daar zitten families langs de kant, spelen kinderen en honden in het water. De bankjes zijn allemaal bezet, iedereen benut even een moment om van de plek en van de rust ook te genieten. Ondanks de hoeveelheid mensen is het rustig, geen geschreeuw of andere harde geluiden. Aan de bebouwde kant van het meer zijn enkele horeca gelegenheden en worden bootjes en waterfietsen verhuurd. We zien twee grappige exemplaren, een zwaan en een eend. Ik moet er wel om lachen, het ziet er vrolijk uit. We genieten even lekker op een terrasje van een lekkere ijskoffie en Rob neemt nog een goulashsoep, de verbrande calorieen moeten weer bijgevuld. 

Als we even later over het laatste stuk wandelpad langs het water terug naar de auto lopen, staat een jongen van een jaar of 10 met een visnet in zijn handen naar de grond te kijken. “Wat is die nou aan het doen? He, dat is een slang! Met een vis in zijn bek!”. Een soort ringslang van een centimeter of 50 heeft een visje (volgens de jongen een “Koppe”) gevangen en peuzelt dat nu hier op de stoep op. Er verzamelen zich meer mensen rondom de plek en de slang lijkt zich wat ongemakkelijk te voelen, hij wurmt zich met zijn buit de struiken in. Het is toch fascinerend die natuur! 

Het is inmiddels al over vieren en we willen nog even boodschappen doen in Bergtesgaden bij de ReWe (een hele grote supermarkt). We willen zelf rijstsalade maken vanavond en ik zou voor Gaby voor een fles alcohol kijken, pure alcohol waar ze limoncello mee kan maken. Tuurlijk doen we dat! Het is ook druk bij de supermarkt, blijkbaar is dit toch nog hoogseizoen hier. Ik zie gedurende de dag genoeg kinderen die ik eigenlijk op school zou verwachten. Blijkbaar nog vrij hier. 
 

We knutselen onze rijstsalade in elkaar en eten de hele bak leeg. Rob had nog steeds trek en ons zelfbedachte gerecht smaakt ook nog prima. Na de afwas (nee, geen afwasmachine in de FeWo) lezen we lekker wat, kopen online alvast kaartjes voor de boot voor morgen en om 20:00 gaat de nieuwe aflevering van Kokoto live, Laurens ten Dam met zijn maten hebben een gravel koers in Kenia gefietst deze zomer en daar een mooie videoserie over gemaakt. Die kijken we op de IPad. 
Het was weer een mooie dag, ondanks de stress vanochtend. Morgen weer een mooie dag,  met de boot de Königssee over richting Salet, de halte van waar we naar Obersee wandelen.