Grenoble vóór de regen

We mogen tijdens deze bergdagen natuurlijk ook wel een "normale" stad bezoeken en eigenlijk is er op afzienbare rij-afstand maar 1 stad: Grenoble, een klein uurtje rijden. De weersvoorspelling voor vandaag belooft niet veel goeds: 13 graden en kans op een bui. Voorlopig is het wel grijs, maar droog.

Na het ontbijt rijden we richting Grenoble via de D1091, door het dal. Het valt ons op dat hier veel leegstaande gebouwen zijn, zowel woonhuizen als bedrijfspanden, vervallen industrie. Het maakt een beetje troosteloze indruk. Rob vertelt dat dit ook zo staat aangegeven op wielersites, dat dit dal bekend staat om die troosteloze indruk en veel leegstand. Jammer, want er zijn toch wel mooie panden bij. We arriveren rond koffietijd in Grenoble en ons valt meteen op dat het rustig is in de stad, nauwelijks mensen op straat. We slenteren wat rond, er zijn veel schoenenwinkels en telefoonwinkels, maar echt mooie winkelstraten kan ik het niet noemen. We lunchen op een horecaplein met verschillende terrassen, maar buitenzitten is het vandaag geen weer voor. Het centrum van de stad is niet groot en echt veel mooie gebouwen vinden we niet. De stad is ook niet bekend om iets bijzonders, ik ken ook geen sportverhalen waarin Grenoble een rol speelt. Tja, zulke steden bestaan dus ook. Niet lang na lunchtijd besluiten we terug naar de auto te wandelen en weer richting Allemont te gaan en we timen blijkbaar goed. We rijden de parkeergarage uit en het begint te plensen en houdt pas bij Allemont op. Het zal toch niet hier de hele dag droog zijn geweest?!

Voor een grotere supermarkt moeten we naar Bourg d'Oisans uitwijken, daar is een Casino supermarkt en die is meteen mega. Echt alles wat je in een mensenleven nodig kan hebben verkopen ze hier, van TV's tot sokken en van grasmaaiers tot toetjes. Ik raak altijd licht in paniek in dit soort winkels, dit is voor mij gewoon teveel! Teveel wat ik niet nodig heb en teveel keuze in wat ik wel nodig heb, 25 varianten van naturel yoghurt! Gelukkig had ik in de auto al een briefje gemaakt, dus ik scheur gewoon met mijn wagentje door die winkel en kies intuitief gelukkig de goede paadjes. Weg hier! 

Thuis kan ik lekker naar de WK wielrennen tijdrit dames kijken en mijn enthousiaste aanmoediging wordt beloond met de wereldtitel van Annemiek van Vleuten. Wat reed ze een straffe tijdrit en wat is haar blijdschap prachtig! Ze knuffelt iedereen met een oranje shirtje die ze tegenkomt, de tranen vloeien rijkelijk en ze springt in het rond. Als ik iemand die titel gunde, is zij het wel. Van der Breggen had ik net zo hard voor gejuicht, maar van Vleuten verdient deze titel zo hard na haar crash in Rio en moeilijke periode daarna. Sport kan toch zo mooi zijn. 

Intussen ligt de fietser voor te rusten, morgen wil hij de Alpe d'Huez gaan fietsen.