Sentiment van de laatste dag

Onze laatste vakantiedag komt wat moeizaam op gang. Het wordt mooi weer, de druk van de fietsprestatie is weg, dus we kunnen vrij genieten vandaag. We kibbelen over wat we wel of niet willen gaan doen, ik wil rekening houden met het feit dat we morgen een lange reisdag hebben en dat ik geen kleding bij me heb die echt tegen kou kan, Rob vindt het maar beperkend. Het compromis wordt Les Deux Alpes, kijken wat daar te beleven valt en een stukje lekker touren.

Les Deux Alpes is een echt skidorp wat hoger op de berg, het dorp is volledig uitgestorven, het is inter-season. We zijn precies tussen het zomerseizoen en het winterseizoen, het dorp rust uit. Het dorp ligt aan het einde van de vallei, volledig ingesloten door de bergen. De ski-pistes eindigen echt in het dorp. Nu grazen de kuddes koeien en schapen op de pistes, de zon schijnt volop, het is echt een waanzinnig gezicht vanaf een terrasje over de alpenweiden. We lunchen lekker in het zonnetje, in alle rust. Er zitten wat werklui om ons heen van hun lunch te genieten, voor de rest volkomen rust. Ik vind het heerlijk. Het dorp bestaat eigenlijk uit 1 langgerekte straat waar we echt bijna 3 kwartier van ene uiteinde naar het andere uiteinde lopen. Verschrikkelijke vierkante appartementencomplexen wisselen af met kneuterige Alpenhuisjes waarin ook vakantiewoningen gevestigd zijn. Als we zo de Franse Alpen bekijken, is onze gemeenschappelijke conclusie dat de Franse Alpen toch behoorlijk anders aanvoelen dan de Zwitserse. Ze zien er anders uit, de rotsen, de begroeiing, de ligging van de dorpen, de sfeer in de dorpen. Terwijl het toch hetzelfde berggebied is, toch zo anders. 

Opeens realiseren we ons dat we nog geen souveniertjes gekocht hebben, dat gaat hier zeker niet lukken, dus we pakken de auto en nemen de toeristische route naar Alpe d'Huez. Dan kan Rob vanuit de auto nog eens ervaren wat zijn fietsprestatie waard is. Hij krijgt van mij een mooi wielershirt van Alpe d'Huez en voor in de kerstboom kopen we een sleutelhanger met een typisch kilometerpaaltje van Alpe d'Huez. Rob is toch wel onder de indruk van de beklimming die hij volbracht heeft en kan op de moeilijke stukken nog het gevoel in zijn benen terug halen. Hij mag trots op zichzelf zijn, ik ben het zeker. Tuurlijk zijn er nog zat anderen die de berg op fietsen, sommigen zelfs 2 dagen achter elkaar. Doet voor mij geen afbreuk aan Rob's prestatie.  Ons drankje op het terras aan de finish wordt verstoord door enorm veel wespen. Ik denk dat mijn hartslag nu hoger is dan toen ik woensdag met de auto de berg opreed en dat was voor mij toch wel spannend, voor het eerst in het buitenland rijden in een vreemde auto. Wespen vind ik echt niet fijn, ik ben al te vaak heel pijnlijk door zo'n fijn beestje gestoken, ik hoef niet meer. 

We rijden nog naar Bourg d'Oisans ok te kijken of daar nog restaurants voor vanavond te vinden zijn, maar helaas, ook hier de effecten van inter-season, alles dicht of niet interessant. Ik vind wel nog superleuke servetten! In de vorm van wielertruien, geel, groen, wit en bolletjes. Helemaal in mijn nopjes! We eten 's avonds nogmaals bij de bar in Allemont, hotel Auberge La Douce Montagne van het Nederlandse echtpaar zit afgeladen vol. Na het eten pakken we weer geroutineerd onze spullen al zoveel mogelijk in, dat scheelt morgenochtend weer werk. Dan hoeven we alleen broodjes te halen en de boodschappen in te pakken.