De klim

Ondanks de wolkjes die nog voor de bergen hangen, kunnen we al concluderen dat het mooi weer gaat worden. Het zonnetje probeert al door te breken, de blauwe lucht is al te zien en het is niet echt koud. Rob gaat vandaag zijn Alpe d'Huez droom vervullen. 

We ontbijten rustig en wachten tot de wolken (ochtendnevel) is opgetrokken voordat we ons klaar gaan maken voor het avontuur. Rob gaat de Alpe d'Huez beklimmen per racefiets. Voor mij is het ook een avontuur, ik ga voor het eerst autorijden in het buitenland en voor het eerst in Rob's auto en dat op Alpe d'Huez. Rob vertrekt fietsend vanaf het appartement, dan is hij warmgefietst eer hij aan de klim begint, een kleine 12 kilometer van Allemont. Ik vertrek iets later, gooi eerst nog de flessen en plastic in de gemeentekliko en rijd dan om Bourg d'Oisans heen naar de Alp. Pffff, ik kom al meteen achter een gigantische vrachtwagen terecht. Toch maar inhalen voor bocht 18. Bij bocht 16 is een goede stopplek bij een restaurant en kan ik Rob aanmoedigen en foto's maken. Hij komt me lachend tegemoet fietsen, dit ziet er veelbelovend uit. De bochten zijn genummerd, de even bochten draaien naar rechts, de oneven naar links. Voorlopig stop ik in de oneven bochten, houd via de Life360 app Rob in de gaten en zorg dat ik klaar sta voor de aanmoediging en foto. Bocht 13, bocht 11. Ik moedig ook andere dappere fietsers aan, ik denk dat men het wel fijn vindt even een duimpje omhoog zien of een "good luck" toegeroepen krijgen. Rob gaat gestaag omhoog, inmiddels een knalrood hoofd, zuchtend en steunend, maar hij gaat rustig omhoog.

In bocht 9 klets ik even met een Engels echtpaar die samen de tocht ondernemen. Bocht 7 is de Nederlandse bocht, met het kerkje. Rob stopt even om op adem te komen en verzucht dat hij al verder is dan hij zelf had verwacht. Kom op, schat, je gaat goed, al ruim over de helft! Ik negeer het feit maar even dat het allermoeilijkste stuk rond bocht 3 en 2 is, maar dat weet hij zelf wel. Even voorbij bocht 7 passeer ik Rob plots lopend, heftig gebarend. Aaah nee, lek gereden! Dat is balen! Gelukkig is 50 meter verder een parkeerplaats waar we de band kunnen verwisselen, Rob kan even op adem komen en wat eten en hup, weer verder. Bocht 6, bocht 5 en bocht 4 volgens vrij snel, bij bocht 3 stop ik weer, daar begint het moeilijkste deel en probeer ik bij elke bocht te stoppen. Ik zie dat hij het moeilijk heeft, volgens mij is zijn lichtste versnelling nog net iets te zwaar. Ik schreeuw hem toe en zie hem glimlachen. Hup door naar bocht 2, hetzelfde doen. Naar bocht 1, de laatste! Toejuichen en snel naar het dorp rijden, parkeren en terugrennen naar het eerste huis en toejuichen "kom op schat, nog 200 meter en je bent er!". Hij rijdt me voorbij en ook voorbij het podium. Ik schrik, "waar gaat hij nou heen, hij weet toch dat het podium daar staat?". Ik zie hem een krul fietsen en terugdraaien naar het podium. Hij is opgelucht dat hij het gehaald heeft en ik ben apeapetrots op mijn schat. Wat heeft hij dit goed gedaan! Trouwens net als 100 anderen vandaag, iedere dag wagen tientallen mensen zich aan de uitdaging. Ik heb een eiwitpakketje voor de fietser bij me, hij eet een bakje yoghurt, maar wordt doorlopend gestoort door wespen.

Hij wil ook per fiets afdalen en heeft van een collega gehoord dat dat via Villard Reculas kan, een alternatieve route. Ik neem met de auto dezelfde route. Op wat smalle stukjes in en tussen 2 dorpjes na, is de weg prima, alleen pas geasfalteerd met heeeeeel veel grint. Godsamme, dit is linke soep om met die smalle bandjes af te dalen. Rob bellen heeft weinig zin, die zit ook al op deze route en kan alleen terug naar boven of door blijven gaan naar beneden. Ik hoop er maar het beste van en zorg intussen dat ik zelf zonder brokken thuis kom. Rob komt eigenlijk niet lang na mij aan bij het appartement, met een flinke vloek over "dat rotgrint". Voor ons allebei een spannende dag, Rob met zijn fietsavontuur, ik met autorijden. We hebben het allebei goed gedaan!

Thuis mogen we een gebakje delen op onze heldendaad en kijken lekker lummelend in het zonnetje naar de WK tijdrit. Tom Dumoulin wordt met 2 vingers in zijn neus wereldkampioen!