It’s raining again

Doordat onze zaterdag wat langer duurde dan normaal, vielen we natuurlijk al voor 21:00 in slaap, met als gevolg dat we zondagochtend om 6:00 fris en fruitig klaarwakker zijn. We treuzelen ons door de routine van nog een beetje suffen, wassen, aankleden heen om even na 7:00 het hotel uit te wandelen richting ontbijt. We weten ons ontbijtzaakje van vorige keer nog terug te vinden, Abode, het restaurant van het Blue Horizon Hotel en bestellen onze eerste french toast en pancakes met een voor Canadese begrippen pittige mok koffie erbij. 

Wat ik trouwens gisteravond vergat te vertellen: terugwandelend van het restaurant naar het hotel horen we live muziek. Lekker rocknummer wordt er gespeeld. Een meter of 200 verder gelopen, kijken we elkaar aan, want we herkennen het nummer van Stereophonics, een van onze favoriete bands. Leuk bandje speelt er, is ons beider oordeel. Weer een meter of 100 verder gelopen kijken we elkaar verbaasd aan, want we herkennen allebei overduidelijk de stem van zanger Kelly Jones die het publiek bedankt. Het ZIJN de Stereophonics! Whut? Waar? Waarom? Hoe dan? We lopen iets harder dan voorheen richting de weg naar Stanley Park, want zo’n band kan eigenlijk alleen in Stanley Park op het grote grasveld bij de Totem Poles in de open lucht spelen. In de stad zijn de pleinen te klein. Inderdaad komt het geluid uit Stanley Park. Dat is te ver lopen voor nu, het schemert en we zijn hartstikke moe. We wandelen terug naar het hotel en vinden morgen wel uit wat dit nou allemaal was.

Op weg naar het ontbijt regent het al en eigenlijk stopt dat de hele dag niet meer. Jammer, maar een beetje regen houdt ons nou ook weer niet tegen. Vanaf het ontbijtrestaurant lopen we richting Canada Place waar de grote cruiseschepen altijd liggen. Nu ligt er het schip “Noordam” van Holland Amerika Line, dat zal vast van hieruit richting Alaska varen. Ondanks dat er veel grotere cruiseschepen dan deze bestaan, vind ik dit al een drijvend flatgebouw. Lijkt wel een toeristenfabriek, al die balkonnetjes met ramen, 5 verdiepingen hoog. Op Jack Poole Plaza, naast Canada Place, staat de olympische fakkel van de Olympische Winterspelen 2010 die in Vancouver en Whistler zijn gehouden. Starend naar het fakkelkunstwerk herinner ik me de gouden 1.500 meter van Mark Tuitert, de verkeerde wissel van Sven en de waanzinnige dag in de mist op Grouse Mountain met een gouden medaille als beloning van Nicolien Sauerbreij. Wat lijkt het al lang geleden, 2010 en wat waren het prachtige olympische winterspelen. Vanuit de haven horen we de ronkende geluiden van opstijgende watervliegtuigjes. Dat is in British Columbia en zeker langs de kust in veel gevallen een handiger vervoermiddel dan de auto.

We moeten terug naar het hotel lopen om de parkeermeter voor de auto bij te vullen, maar gelukkig is er inmiddels een parkeerplek van het hotel vrij, dat scheelt weer. In plaats van de auto te verplaatsen, rijden we eerst Stanley Park in, het grote stadspark van Vancouver. Vooral in het weekend kan het hier druk zijn met locals die even de stadshektiek willen ontvluchten. In het park zien we al snel waar de Stereophonics gisteravond speelden. Inderdaad is het grote grasveld bij de Totem Poles volledig afgezet en er hangen programmaposters van het driedaagse festival Skookum met een programma waar we U tegen zeggen! Gistermiddag blijkt War on Drugs hier gespeeld te hebben en vanavond The Killers en nog allemaal prima bands. Waaw, en dat hier gewoon in Stanley Park. Jammer voor het festival dat het zo’n prutweer is. 

We rijden het hele rondje door het park, vanaf Totem Poles met uitzicht op de skyline van het centrum naar Prospect Point met uitzicht op de Lione Gate Bridge en het noorden van de stad. Morgen rijden we over die brug richting Horseshoe Bay. Het is toch al vrij druk op de verschillende locaties in het park en ook veel joggers door het hele park. Mensen laten zich niet tegenhouden door de regen. Rond lunchtijd parkeren we de auto achter het hotel en wandelen via Robson Street weer richting Canada Place, lunchen onderweg bij Tractor, een hip lunchzaakje met “healthy organic food”. Goed bezig zijn wij! De gezonde sandwich blijkt de plannen van manlief te beinvloeden, want we slaan opeens toch linksaf richting Gastown in plaats van rechtdoor naar Canada Place. Het winkelaanbod rondom de beroemde klok is in de afgelopen jaren flink veranderd. De galeries met native kunst die hier voorheen waren zijn veelal vervangen door souvenirwinkels die allemaal dezelfde spullen verkopen en er zijn een flink aantal koffiezaakjes en die zijn er toch al tamelijk veel door de hele stad. Bij Trees Organic, een van de vele koffiezaakjes, drinken we nog een bakkie en zijn verbaasd over het formaat koffiemok dat ze hier klein durven noemen. Als we een grote hadden besteld, hadden we dan een emmer gekregen? 

Langzaamaan wandelen we via de winkelstraten terug richting hotel, het regent nog steeds hard en ik heb pijn aan mijn benen van het lopen. Uitrusten hoort tenslotte ook bij de vakantie. Voor vanavond hebben we onze zinnen gezet op Koreaans eten bij Suka, dat restaurantje kennen we nog van een vorige keer.