Van Brad naar Elvis

Vrijdag 16 september, van Nashville naar Memphis, Tennessee

Als we buiten de auto laden met onze bagage is het alweer een graadje of 30, alleen is de zon er nog niet, we hebben wolken voor de verandering. De rit voor vandaag is vrij rechttoe rechtaan: de I40 op, cruisecontrol aan en letterlijk bij afrit 1 in Memphis er weer af. Tennessee blijkt toch wel uit heel veel bos te bestaan, maar helaas geen wildlife vandaag, alleen een dode coyote. Aan roadkill hebben we genoeg gezien deze reis. Of de dieren zijn niet zo handig met oversteken of de automobilisten niet met uitkijken of teveel van allebei op te weinig ruimte. 

Tijdens dergelijke lange ritten over de snelweg hebben we natuurlijk wel tijd en gelegenheid om naast muziekjes luisteren ook de moeilijke vragen door te nemen: waarom zien we in de zuidelijke staten zo weinig landbouw? Geen mais, geen graan, hooguit een paar aardappelvelden. Zou het hier gemiddeld te warm zijn daarvoor? Dus men moet dat allemaal "importeren" van elders? 

Hoe dichter we bij Memphis komen, hoe opgewondener manlief wordt, want zijn extra speciale uitje komt eraan. In Memphis staat de Gibson gitaar fabriek! Dan kan hier wel Graceland van Elvis zijn, Gibson heeft voorrang boven alles. Ik vind het ook interessant om te zien hoe zo'n gitaar in elkaar geknutseld wordt, want het blijkt toch veelal handwerk. Alleen de houten onderdelen worden machinaal uitgezaagd en gefrased, in elkaar zetten, verven, afwerken en tunen wordt allemaal met de hand gedaan. De mechanische onderdelen worden in de fabriek in Nashville gemaakt en hier naar toe gebracht. De meest relaxte job heeft de meneer die lekker ondergezakt op zijn stoel met een gitaar op schoot de kwaliteit van het geluid test en verder afstelt. Het ziet er tenminste heel relaxt uit, het is pietjepreciezie werk en hij moet goede oren hebben.

Na de rondleiding moet Rob natuurlijk even in de showroom snuffelen en op een Lucille (het model waar BB King op gespeeld heeft) freubelen. Duidelijk merkbaar is dan dat ik geen muzikant ben, leuk allemaal dat speelgoed en al die frutsels die je ervoor kunt kopen, maar de winkel laat het zien, dit is "boys and their toys" ;-)). 

Ons hotel ligt naast het honkbal stadion van de Memphis Redbirds (Minor League) en vlakbij de FedEx Forum van het NBA team Memphis Grizzlies en nog op loopafstand van Beale Street, het uitgaansstraatje. Centrum kan ik niet zeggen, daar is het te klein voor, de Amsterdamse Regulierbreestraat is meer. Bij BB Kings Bluesclub is een wachtrij van minstens 15 minuten, daar hebben we geen zin in. Even verderop in de straat zagen we een fijn dakterras bij Alfred's en daar eten we ook prima en kunnen rustig zitten en toch naar het "vermaak" kijken.

Morgen lange reisdag naar Natchez, Mississipi en tot onze grote vreugde wordt het richting Austin komende dagen alleen maar warmer en warmer. Vandaag in Memphis was het 36 graden, voor morgen voorspellen ze in Natchez ook zoiets en Austin wordt komende dagen 38 graden. Dat is toch niks voor ons twee hollanders.