Zaterdag 4 september: Eindelijk! We kunnen weer op reis!

Het is weer begin september, de scholen zijn weer begonnen en alle collega’s hebben wel zo ongeveer vakantie gehad. Dan mogen wij! 
Vorig jaar viel onze zomervakantie door Rob’s fietsongeluk op de 4e dag in het water. Het werd in plaats van relaxt vakantie vieren enigszins stressvol huiswaarts keren en ziekenhuisafspraken regelen. Dat doen we dit jaar anders! Ik heb Rob plechtig laten beloven dat de fietstochtjes niet in het ziekenhuis of met andere vorm van brokken eindigen, gewoon uit en thuis in goede gezondheid en met fiets. Dat vond hij een goede deal, dus ons weekje Schönau am Königssee kan beginnen!

Vandaag is reisdag en dat betekent wekker op 6 uur in de ochtend. Niet dat ik dat nodig heb, zoals mijn traditie is, slaap ik de laatste nacht voor ons vertrek nauwelijks en ben ik voor 6 uur al klaarwakker. Wat is dat toch? Het is niet dat ik voor het eerst reis of zo? Ik voel wel opgewonden spanning, we gaan weer “avontuur beleven” en twee symptomen die bij mij elk jaar weer optreden zijn nauwelijks slapen die laatste nacht en voordat we ‘s ochtends wegrijden ben ik al drie keer naar de wc geweest. En Rob weet inmiddels: voordat we bij Zevenaar de grens met Duitsland passeren moet ik weer plassen. Ook van de zenuwen. 

Het is ook wat, Peppie en Kokkie gaan met de auto op vakantie. Alsof het de eerste keer is! We weten dat het een lange reisdag kan worden, over de A3 en A8 richting München en van daar uit is het nog 1,5 uur via de “provinciale” weg naar Schönau. We hebben de routeplanner gecheckt en wegwerkzaamheden gecontroleerd, eerdere ervaringen leert dat dat in Duitsland niet zoveel zegt. 

Rustig hebben we vanochtend alle spullen in de auto gezet, gestructureerd volgens mijn systeem. Boodschappen achter de stoelen, dan bank plat, zwaarste tassen boven de wielen, daar de racefiets op en met de kleinere tassen leggen we de fiets klem, zodat niks gaat schuiven.  

We rijden klokslag 7 uur thuis weg. Het is nog rustig in de straat, de meeste gordijnen zijn nog dicht, alleen de buurvrouw zag ik al met de hond buiten. Zij is ook altijd een vroege vogel. 

De rit over de A2 en A12 in Nederland verlopen vlot en na 1,5 rijden we Duitsland binnen. Ook daar gaat het eerste stuk tot Köln nog goed, daar begint “de ellende”. Wegwerkzaamheden met vertraging. Het is niet echt een file die stilstaat, maar verkeer van 3 naar 2 smallere stroken en beperkte snelheid en dat eigenlijk de hele rit door tot München. We laten ons 2 keer verleiden door de TomTom door een alternatieve route van de snelweg af te nemen, met name de 2e keer hebben we daar spijt van. Nadeel van die alternatieve routes: geen Raststettes en geen toiletten. En de tweede keer dat we voor een alternatieve route kiezen die TomTom ons adviseert, eindigen we in een maisveld aan de rand van een dorp! We blijven weer gewoon op de snelweg, dan maar vertraging. Toen we vanochtend om 7 uur wegreden, was de prognose voor aankomst in Schönau 16:19. Die prognose loopt heel snel op en staat inmiddels op 18:45!

Intussen is het 15:00 en begint in Zandvoort de kwalificatie van Max. Ik kan natuurlijk gewoon in de auto tv kijken! Snel de telefoon op Ziggo Sport zetten en geluid via de boxen, dan kan Rob meeluisteren. Zo gaat de tijd ook iets sneller voorbij. Gelukkig rijdt Max goede kwalificatie en mag hij morgen vanaf pole position starten. Ons humeur dat door de vertragingen iets gezakt was, fleurt weer helemaal op. 

Het is uiteindelijk half 7 als we in Schönau binnenrijden met “Time to give” van White Lies uit de speakers. Een mooiere beloning aan het einde van deze dag kunnen we niet krijgen!

We laden snel de spullen uit en intussen stemmen we af wat we eten. De pastasalade die ik bedacht had, ga ik nu niet meer aan beginnen, te veel werk en te weinig zin. Alle FeWo’s hier hebben inductiekookplaten en dat duurt voor ons, als gebruikers van een gasfornius, echt een eeuwigheid! We bakken eieren met groente en vinden het verder wel best. Zelfs Rob heeft geen zin meer om een rondje te gaan lopen. 

We ruimen rustig onze spullen in de kasten en gaan vroeg slapen. Het was een enerverende dag! Morgen nieuwe avonturen am Königssee!