Relaxte dag zonder echte bijzonderheden

De 8e vakantiedag, een week leven we al in onze “roadtrip bubbel”. Nog geen minuut de TV aangehad, nieuws uit Nederland volgen we sporadisch, behalve dan sportnieuws, dat wordt zelfs door Rob verslonden, want “Max moet”. We leven zonder dag, datum en tijd, we eten als we honger hebben en de map met vouchers van accomodaties bepaalt de start- en eindplaats per dag. De natuur is overweldigend mooi en dat nog zonder grote beesten. We spotten heel veel verschillende vogels en natuurlijk de onvermijdelijke eekhoorns in 3 soorten. We hebben een soort van “willen we graag zien, maar hoeft niet recht voor mijn neus” met de ratelslang en zwarte beer. Overal waar we komen hangen waarschuwingsbordjes “active bear season, be causious”. Nog geen beer horen grommen! Ach, we hebben nog een paar dagen natuur te gaan, blijven hopen. 

Vannacht was de eerste nacht dat ik het wel ietwat frisjes had. Halverwege de nacht hebben we de sprei van het 2e bed er maar bijgepakt, dat was al een stuk aangenamer. Ik heb bijna de klok rond geslapen. Vóór 8 uur gisteravond sliep ik al. Rob ging nog melkweg foto’s maken, die heb ik niet eens meer horen terugkomen. En de foto’s zijn nog wel hartstikke goed gelukt. Glunderend liet hij ze vanochtend zien, nadat ik tot bijna 7 uur geslapen had. 

Het is nog steeds ietwat frisjes, dit zijn we niet meer gewend. Las Vegas lijkt alweer zo ver weg, maar de temperatuur heb ik wel goed onthouden en die was echt hoger dan dit. Ok dan maar, lange broek en vest aan. We scoren een ontbijtje in de snackbar van de lodge, meer keuze hebben we ook niet, stapel pancakes en roerei gaat er prima in. Slappe bak koffie erbij en de motor draait. 

De lodge ligt bijna aan einde van het dal, echt aan het einde ligt een parkeerplaats vanwaar uit meerdere wandelpaden vertrekken. Als we er even na 9 uur komen, staat de parkeerplaats al vol, ik sta meteen om me heen te kijken waar iedereen dan is, dit wandelgebied is hartstikke uitgestrekt en ook nog de bergen in. Iedereen kan overal zijn zonder dat je ze ziet of hoort. Ik scoor wel weer een kenteken voor mijn lijstje. Al sinds we de eerste keer in USA waren, 22 jaar geleden, speel ik elke keer hetzelfde spelletje: in de hele reis proberen van alle Amerikaanse staten een auto te spotten. Iedere staat heeft zijn eigen kenteken met de staatnaam erop. Hawaii en Alaska zijn moeilijk, omdat ze of ver in zee of achter Canada liggen. Delaware en Maine zijn moeilijk omdat het dunbevolkte staten ver weg zijn. Mijn ervaring is dat Yellowstone NP en Yosemite NP goeie plekken zijn om veel verschillende kentekens te scoren en ik heb er al 33 en 2 Canadese staten! En laten we nou morgen naar Yosemite rijden! 

We wandelen de trail naar Zumwalt Meadows. Een meadow is een stuk grasland. Vanaf de parkeerplaats is de trail 2,1 kilometer met een lus erin. Als we na een stukje lopen bij het beginpunt van de lus komen, is de rechterkant van de lus afgesloten door “floading”. Hè verdikkie, kunnen we het rondje niet lopen. Dan lopen we nog een stuk tot we uitzicht over de meadow hebben en dan keren we weer om. We turen over de meadow in de hoop dat er opeens een zwarte beer te voor schijn komt. Je weet het maar nooit. Maar helaas, geen Yogi Bear. 

Vanaf de parkeerplaats is het iets van 25 miles (ong 40 kilometer) naar Grant Grove, daar kunnen we lunchen en op de terugweg rijden we dan langs Hume Lake. Eerst stoppen we nog bij Roaring River Falls, een mooie waterval. Ondanks het weekend is het nog vrij rustig. De temperatuur is inmiddels aangenaam gestegen tot iets boven 20 graden Celcius, de zon schijnt volop. Ik ga maar eens beginnen met souvenirs scoren, dat zullen wel weer pennen en schrijfblokjes worden. Een houten pen met mijn naam erop en voor Rob een boekenlegger met een dieren in een soort van hologram plaatje. 

Na de lunch rijden we naar Hume Lake, beetje in het zonnetje aan een meertje hangen, klinkt best aantrekkelijk voor vanmiddag. Totdat we bij de poort van Hume Lake Christian Camps aankomen. Uhmmmm, volgens mij behoren we niet helemaal tot de doelgroep van dit “recreation area”. We zien een hele grote chapel en veel verwijzen naar God. Langs de waterkant staan lekkere luie stoelen waar we in gaan zitten, maar toch zit ik niet gemakkelijk. Ik voel me een beetje een indringer, terwijl niemand raar kijkt of iets zegt. Het oogt allemaal heel rustig en relaxt. We gaan toch maar naar onze eigen lodge, een half uurtje rijden van hier, we stoppen onderweg nog even bij Grizzly Falls. 

Bij onze lodge is ook water en ligstoelen en schijnt ook de zon. Net als gisteren met een flesje drinken en een puzzelboekje nestelen we ons op 2 strandstoelen en mogen zowaar 1,5 uur blijven liggen. Rob steekt ook eens een teen in het rivierwater van de South Fork Kings Rover, dat is best een beetje koud dat water. Dat zal wel een reden zijn waarom er niemand zwemt, naast het sterk en snel stromende water. Er staan uiteraard weer waaerschuwingsbordjes dat de rivier heel gevaarlijk is, in het Spaans “Rio Mortal”. Zo schrik je de mensen wel af. Heerlijk zo’n relaxte dag en toch 6 kilometer gelopen. Vanavond de spullen weer inpakken, morgen rijden we richting Yosemite NP en onze accomodatie ligt bij Bass Lake, ten zuiden van het Park.