Onbereikbaar Cannes en de top van Mons

Rob wil vanmiddag de fietstocht naar Mons ondernemen en ik schat dat hij daar wel 3 uur zoet mee is, dus wat mij betreft hebben we geen ingewikkeld ochtendprogramma nodig. Maar ik ken manlief intussen goed genoeg om te weten dat die daar geen genoegen mee neemt, stel je voor de dag is niet helemaal volgepropt en we missen iets! 

Dus na het ontbijt stappen we in de auto richting Cannes om daar even rond te slenteren en te lunchen. Wat een deceptie! Het zou een half uurtje rijden zijn tot het centrum, maar we zijn al anderhalf uur onderwerp en hebben nog geen parkeergarage gezien die niet "complete" is. In de smalle straatjes schiet het ook voor geen meter op, alle verkeer zit vast in de stad. Er lijkt iets te doen te zijn in de stad. Ik heb het al snel gehad met dat verkeer en ben blij als Rob uiteindelijk ook zucht "zullen we maar langs de kist richting St Raphaël rijden?". Ja, graag!

Die kustweg tussen Cannes en St Raphaël is prachtig en vandaag is een heel stuk in beslag genomen door een filmcrew met 2 helicopters, een sportwagen, verschillende camera's en een paar vaag uitziende acteurs (geen direct bekenden). We zijn benieuwd welke actiefilm dat moet gaan worden. Gelukkig rijdt het lekker vlot door naar St Raphaël en tegen half 1 parkeren we daar zuchtend de auto. Hehe, weer 2,5 uur in de auto gezeten. 

Het is tot nu toe grijs en grauw weer vandaag, vanochtend miezerde het, de temperatuur komt nauwelijks boven de 20 graden uit en de lucht is grijs. Bleh, zo'n stranddorp oogt meteen ook mismoedig en troosteloos. Er lopen ook nauwelijks mensen door het dorp. We lunchen ergens binnen met uitkijk naar buiten en rijden dan terug naar ons huisje, dan kan Rob aan zijn fietstocht beginnen. Half 3 staat hij startklaar met zijn hele fietshebben en houwen en vertrekt met een stralend gezicht. Ik zwaai hem uit en kijk eigenlijk wel uit naar 2 uurtjes me-time. Aanloggen op mijn laptop duurt dan weer tergend lang, ik kan nog warme choco maken en mijn eclair gebakje klaarzetten, maar dan kan ik eindelijk weer eens een stukje schrijven. Intussen ligt op mijn IPad het scherm voortdurend op de Life360 app waarmee ik Rob kan volgen tijdens zijn fietstocht. Ik zie dat hij hard omhoog gaat, ik mag wel doorschrijven. Ik stuur hem nog een bemoedigend appje en kort daarna krijg ik terug "ik ben er". Hij is helemaal omhoog naar Mons gefietst, bijna 20 kilometer klimmen. Ik ben trots. Ik verzoek via een appje wel dringend voorzichtig te doen met afdalen, de weg is smal en bochtig met vaak slecht zicht en weinig ruimte om uit te wijken. Rond kwart voor 5 hoor ik hem weer op de oprit achter ons huis. Gelukkig, veilig thuis. Ik heb zelf toch wel wat geschreven wat ik wilde schrijven, dat geeft mij ook weer een kleine boost. 

De rest van de namiddag tot aan etenstijd kunnen we even lummelen, daarna koken en eten en dan de spullen inpakken. Morgen vertrekken we uit Montauroux en rijden naar de Alpen, naar Allemond, ongeveer 5,5 rijden volgens de Kaarten app. 

Tijd ook om onze kennismaking met het oostelijk deel van de Provence te evalueren. We waren hier in 1987 al met ouders van Mierlo, maar daar herinner ik me weinig van. En wat ik verwacht had bij Provence heb ik totaal niet gezien. Niet 1 lavendelplant heb ik gezien, terwijl je hier alles met lavendelgeur of -smaak kan kopen, van ijs tot kussenvulling. Hoort die lavendel toestand dan meer bij het westelijk deel van de Provence, bij Aix en Provence? Daar is het in ieder geval vlakker dan in dit oostelijk deel. Ik vind het prachtig hier, maar een keer is ook wel genoeg voor mij.