Where the rich and famous live

We gaan een kijkje nemen in Monaco vandaag. In 1987 zijn we daar ook een dagje geweest, maar behalve veel te dure auto's die midden op straat geparkeerd worden, is niet veel blijven hangen. Van het heden weet ik natuurlijk dat er veel rich and famous, maar ook veel sporters (alsof die inmiddels niet ook rich and famous zijn) wonen. Ook een deel van het wielerpeloton woont hier, vanwege de prima trainingsomstandigheden rondom Monaco. Het gebied rondom het kleine prinsenstaatje is heuvelachtig en het weer is natuurlijk het grootste deel van het jaar prima. Max Verstappen woont hier, tenminste hij heeft hier een woning, een appartement in de vele complexen die hier kris kras door elkaar tegen de heuvels zijn aangebouwd, maar ik vermoed dat onze Max weinig hier verblijft. 

Ennieweej, we gaan naar Monaco. Rob weet nog dat het best ingewikkeld rijden is in de stad, smalle straten en veel bochten, dus tijdens de rit naar de stad toe, een kleine 70 kilometer gebruiken we om alvast te bepalen welke P van parkeerplaats we proberen te vinden. Ik gok op de Place des Armes, achter het paleis. Althans "achter", het paleis van de Grimaldi's ligt bovenop de heuvel en de parkeerplaats is onder aan de heuvel. We duiken eerst even bij Starbucks het terras op voor een koffietje en een broodje en tot onze stomme verbazing wandelt Chris Froome met echtgenote Michelle langs het terras. Volkomen relaxt en vrolijk lachend, casual gekleed, petje op zijn hoofd. Net 2 dagen geleden wint deze lange bonestaak de Vuelta! Het is echt zo'n bonestaak als hij op TV ook oogt, lang sprietig lijf met steltenbenen die mij ongeveer tot borsthoogte komen en ontzettend lange sprietige armen die wel uit 3 delen lijken te bestaan. Terwijl ik me omdraai zie ik achter me een meneer zitten volledig gekleed in BMC tenue, zijn duur uitziende racefiets staat tegen de Starbucks gevel geparkeerd. Is dat nou Teejay van Garderen? Ik google snel zijn foto en hij lijkt toch wel verdomd veel. Het pak kokoswater en de granolabar XL die voor hem op het tafeltje liggen verraden wielervoedsel. Wat grappig, we zijn hier nog geen half uur. 

Het paleis bezichtigen betekent een wandelpad volgen de heuvel op, ik vind het een pittige klim, Rob rent omhoog, komt weer terug en rent weer vooruit. Het plein voor het paleis staat vol groepen mensen en er staan al mensen netjes langs een ketting te wachten. Het is 10 voor 12, ik gok op wisseling van de paleiswacht. Ja hoor, vanuit het tegenoverliggende gebouw komt de nieuwe ploeg met ceremonieel aangestapt, trommel voorop, trompetters erachter en daarachter de nieuwe wachten die bij de ingang van het paleis de huidige bezetting aflossen. Het verbaast me hoe het publiek reageert op zo'n situatie. Er wordt echt met ellebogen gewerkt en geduwd om maar de beste foto te krijgen. Ik ben in de schaduw gaan staan, het is tegen de 30 graden in de zon, maar ook hier wordt er geduwd en getrokken en de grenzen van de politieagent opgezocht. Rob stond langs de ketting, die komt ook hoofdschuddend terug wat mensen toch bezielt op zo'n moment. Het is de wisseling van de paleiswacht! Die waarschijnlijk meermalen per dag gebeurd en anders morgen weer! En zo niet, kijk je een Youtube fimpje! 

We zoeken de koelte en schaduw op in de smalle straatjes rondom het paleis. Hier zijn heel veel souvenirwinkels en toeristenrestaurantjes. Via een strata met prachtige woonhuizen, komen we bij het Musée Oceanografique. Terwijl we nog even naar de Middellandse Zee staan te kijken, brom ik alvast richting Rob dat ik echt niet naar skeletten van vissen ga kijken, maar hij moet en zal naar binnen, want "vroeger (40 jaar geleden) was dit leuk". Ok, vooruit dan maar. Gelukkigi bestaat het grootste deel van het Musée inmiddels uit Aquarium en zien we veel vissen, ook nieuwe die we nog nooit gezien hebben. In de museumzaal met de vissenskelletten gaat op gegeven moment het licht uit. Ik kijk verbaasd om me heen "wat gaan we nou krijgen" en inderdaad: lichtshow met behoorlijk harde muziek om de skeletten te showen. Het moet niet gekker worden. We vluchten en nemen een lange trap naar het dak van het museum vanwaar je fantastisch uitzicht over de stad en over de zee hebt. Er hangt een zilverkleurige Jaws namaakhaai waar mensen allemaal mee op de foto willen. Nee bedankt, doe maar niet.  

Het is inmiddels al ruim lunchtijd, we verlaten het museum en duiken de smalle straatjes weer in op zoek naar een leuk lunchplekje. Direct achter de cathedraal ligt ren klein pleintje met terrasjes, daar pakken we een tafeltje en lunchen lekker in de luwte onder de bomen. Lunchen doen we hier op ons gemak, niet als tijdens werklunch "hap slik weg en door", maar lekker rustig, keuvelen, drankje, hapje. 
Na de lunch kijken we nog even in de Cathedrale, maar die is in verbouwing, rondlopen is niet toegestaan en het graf van Gracia is gesloten. Prima, gaan we winkels kijken en slenteren rond, we komen bij het zwembad uit dat altijd te zien is bij de Formule 1 race. Het is warm vandaag, iets van 27 à 28 graden, lang in de volle zon lopen bevalt mijn lijf niet zo, dus tijdig de schaduw in. Het is een heerlijke dag en terwijl we van een ijsje genieten op een terras komen opeens meerdere dure sportwagens langs. Ons viel eerder op dat we die nog niet gezien hadden, alleen een paar dure Bentleys, maar dat vinden wij meer "oud geld" auto's, de gele Ferrari meer "nieuw geld". Het blijft toch leuk om te zien hoe mannen op zo'n auto reageren, meteen een hoop consternatie op het terras. 
Voor de terugrit hadden we bedacht via de kustweg te gaan. Dat blijkt geen goed idee. File van start tot finish, het is ook avondspits en dat merken we vooral bij Nice, waar we met moeite de tolsnelweg terug kunnen vinden. In totaal doen we bijna 3 uur over de terugreis, terwijl dat met 3 kwartier ook had gekund. 

's Avonds moeten we wat moeite doen om een restaurant in de buurt te vinden dat open is, blijkbaar valt september toch al onder laagseizoen. We hadden bedacht aan Lac St Cassien, maar daar is echt alles dicht. Aan de weg van ons huis naar het meer is wel een restaurant open, eten smaakt prima, we moeten alleen lang op ons wisselgeld wachten. Tja, die truc trappen wij niet in!