Mediteranee, zo blauw

Zondagochtend, harstikke vroeg zijn we natuurlijk alweer klaarwakker. De bakker is nog niet eens open! Rustig aan opstarten dan maar en daarna naar de bakker rijden en geld halen om de borg nog te betalen. In het dorp Darguignan heerst nog een serene rust op de vroege ochtend. Een paar mensen halen ook brood en we zien een paar wielrenners op leeftijd zich startklaar maken voor het zondagochtend fietstochtje. We nemen ook brood voor lunch mee en suffen tussen ontbijt en lunch wat op en rond ons eigen terras. Effe rustig aan hoor, we hebben vakantie.

Na de lunch wordt het toch wel tijd voor aktie. Het weer is nog niet echt je-dat, voorspeld was 23 tot 25 graden met veel zon. We halen de 20 graden niet eens en de zon is verdwaald waarschijnlijk. We tuffen naar Frejus om te kijken of we dat nog herkennen van 30 jaar geleden. In 1987 beleefden we onze eerste gezamenlijke vakantie hier, met Rob's ouders. We herkennen er nul komma niks meer van. Toen was het al een toeristenstrandoord, nu is het echt verschrikkelijk op alle fronten. Hartstikke druk, compleet volgebouwd met appartementencomplexen en hotels, souvenierwinkels en allemaal dezelfde type toeristenrestaurants. Gelukig klaart de lucht iets op, in de zon ziet zo'n dorp er in ieder geval iets vrolijker uit. We slenteren wat rond, drinken een bakkie koffie aan de jachthaven, vergapen ons aan de boten, bootJES kun je dat hier niet meer normen, het gemiddelde jacht dat hier ligt, heeft meer woonruimte dan ons huis.  

Naast Frejus ligt nog een vergelijkbaar toeristenstranddorp: St Raphaël, alleen dan voor iets duurder publiek dan Frejus, de appartementencomplexen en hotels ogen sjieker en duurder, het publiek ook. We permiteren ons onze eerste ijscoupe van deze vakantie en hebben daar prompt spijt van. Veel te groot! Dat wisten we ook nog wel van 30 jaar geleden! ;-))

Omdat het zondag is,  mogen we buiten de deur eten. Vanaf ons huisje richting oude dorpskern van Montauroux liggen volgens Tripadvisor verschillende restaurants die aan onze smaak voldoen. De dichtsbijzijnde Le Becassiere blijkt dicht op zondagavond. Dan maar richting Le Marina, die zag er ook aantrekkelijk uit, ligt in de oude dorpskern en is open. We gaan lekker buiten zitten onder een pergola met druivenstruik en nog een klimplant die we ook in de tuin hebben, maar ik weet de naam al niet meer. Ik en planten. Ik kies een gerecht uit van gegrilde kipfilet met een champignonssaus en gegratineerde aardappelen en gegratineerde courgette. Ik vrees de kaassmaak al, maar hè, dat kun je ook zonder kaas doen! Gewoon met creme fraiche! 

Teruggekomen bij ons huisje gaan we niet eens meer buitenzitten, maar meteen richting bedje. We lezen nog wat, maar halen niet echt veel bladzijden voor dat de ogen dichtvallen.