“Niks moet, alles mag” dag

We hebben vandaag “rustdag”, een “niks moet, alles mag” dag. Op zich is er geen grote bezienswaardigheid in de omgeving, geen grote stad, impulsiviteit drijft ons vandaag.

Op de reservering van het Best Western hotel stond al “uitgebreid ontbijt” en eerdere ervaring leert dat dat betekent wafelbakmachine! Dan staat er een grote pot met beslag (van dat kant en klare spul), daar tap je een bekertje van, dat giet je in het wafelijzer, omdraaien en 2:30 wachten tot de piep en dan heb je echt lekkere luchtige wafels. Er staan verse frambozen, bramen en blauwe bessen naast, hebben we de fruitjes voor vandaag ook vast.

Na het ontbijt bekijken we de Lonely Planet reisgids eens en google maps wat er te beleven valt in de buurt en we besluiten eens cultureel historisch voor het Empire Mine State Historical Park, een soort museum rondom een oude goudmijn. Ik vind het best indrukwekkend om te zien, de spullen uit eind 19e, begin 20e eeuw, waarmee de mijnwerkers op 700 meter diepte hun werk moesten doen. De manier waarop de werkers naar beneden werden vervoerd is echt heel anders dan ik uit Limburg van de kolenmijnen ken. Helemaal confronterend is de cottage met tuinen aan de andere kant van het terrein. Hier woonde de familie van de eigenaar van de mijn. 

Het is al vroeg erg warm vandaag. Voor 11 uur in de ochtend is het al tegen de 30 graden. Onder de indruk van de goudmijn, rijden we naar Nevada City. Volgens Rob zag het er op Google Streetview “kneuterig” uit. We parkeren in de hoofdstraat, daar zijn de meeste winkeltjes en koffiezaakjes. We drinken eerst een frisje in een bar waar een paar mensen naar het WK rugby kijken, Fiji tegen Uruguay. Grappig dat ze dat kijken, USA is toch niet echt een rugby land en er zijn momenteel genoeg NFL football wedstrijden om naar te kijken. We slenteren verder door de straten van het centrum en omdat het lunchtijd is, speuren we ook naar een leuk eettentje en spotten Broad Street Bistro. Dit blijkt een “organical food” lunchroom met, onder een grote kastanjeboom naast het pittoreske pandje, een terras in de schaduw. Rob bestelt een Reuben Sandwich (pastrami!) en ik een aziatische salade. Met een grote beker iced tea erbij, zitten we hier even prima. Het is lekker koel onder de boom. 

‘S Middags rijden we nog even naar het centrum van Grass Valley, maar eigenlijk is het veel te warm om actief te zijn. We besluiten al snel naar het hotel te gaan en lekker naar het zwembadje te gaan. Het is geen enorm bad, meer een badkuip, om af te koelen prima. Het water is ijskoud! We doen een half uur over nat worden tot aan de buik. Ik vind het verder wel prima, ik neem een bedje aan de rand van het bad en geniet van het uitzicht en de vogels. Er vliegen weer veel roofvogels en gieren rond. Rob zwemt uiteindelijk wel een paar keer heen en weer in het koude water. De held. 

Vanmiddag hadden we in Grass Valley al een restaurant gezien voor vanavond. Een Japans restaurant, Kaido. Die vereren we maar eens met een bezoekje, ik heb al zeker twee dagen geen Edamame boontjes meer gehad. 

Morgen gaan we naar Mendocino, ik krijg de schlager van Michael Holm al weken niet uit mijn hoofd. Het liedje is net zoals als ik zelf en daarnaast is het ook nog een oorwurm, eenmaal in je hoofs gaat het er niet meer uit.