Oh nee! Mist!

Highway 1 is tijdens een roadtrip door zuid Californië een must. De route biedt prachtige uitzichten over zowel de landkant als de Pacific Ocean en er is grote kans om allerlei dieren te zien, zoals zeehonden, zeeleeuwen, otters, pelikanen en andere watervogels. 

Vandaag beginnen we aan highway 1 vanaf Mendocino. Eerst eens gezamenlijk ontbijten met de andere gasten, we zitten tenslotte in een B&B. Het zijn 4 Amerikaanse echtparen die, los van elkaar, ook aan het roadtrippen zijn. Een van de heren is vandaag jarig en krijgt van de Mexicaanse kokkin een lemon puddingtaart met veel frambozen en bramen als verrassing. Uiteraard zingen we voor Philip, daarna wordt het voor ons toch echt tijd om te vertrekken, het wordt een lange dag vandaag. Highway 1 is niet bepaald een vlakke rechtdoor weg, hij slingert door de heuvels langs de kust, omhoog en omlaag. De snelheid ligt dus veelal niet hoog en het is toch meer dan 200 mijl naar San Francisco.

Tot onze grote schrik zien we echt geen hand voor ogen als we de weg opdraaien vanuit het dorp Mendocino. Hele dikke mistwolken hangen over de weg en ik weet zeker dat de oceaan rechts van ons ligt, maar aan die kant zie ik nog geen 5 meter ver. Wat een tegenvaller. We hopen dat het later ietwat open trekt, zodat we toch nog iets kunnen zien. Dat is gelukkig ook wel zo. 

Rond het dorp Gualala zien we de eerste groep wilde kalkoenen lopen. Later vandaag zullen we er nog een aantal zien. Ik hoop voor ze dat ze Thanksgiving in november overleven.  Bij het dorp Jenner zien we eerst een groep zeehonden op een zandbank liggen en boven ze vliegt een groep bruine pelikanen rond. Er zitten ook nog pelikanen tussen de zeehonden. De meeste zeehonden liggen een beetje te suffen en bewegen af en toe eens wat, twee van hun vriendjes spelen met elkaar in het water. Dat is een grappig gezicht, of een staart steekt uit het water, of een kop, of ze draaien rondjes. Het blijven leuke dieren om naar te kijken. Vlakbij deze plek zien we een restaurant met uitzicht op de zandbank, dus daar moeten we maar lunchen, het heet River’s End, er zal hier dus wel een rivier uitmonden in de oceaan. 

‘s Middags slingert de weg zich verder door de Californische heuvels langs de kust en is de mist gelukkig grotendeels weggetrokken. Af en toe rijden we nog door een achtergebleven mistwolk, we hebben in ieder geval fantastische uitzichten. Ook op een groepje herten dat bij Tomales in een weiland staat. 

Rob wil vanmiddag nog perse naar Sausolito, een stadtje of buitenwijk van San Francisco ten noorden van de Golden Gate Bridge. We zijn daar tijdens een eerdere reis al geweest, Rob vermoedt dat we toen het leukste deel van het dorp gemist hebben. Ok, gaan we dat onderzoeken, helaas vliegt de tijd sneller dan de kilometers en is het al half 4 als we het dorp binnenrijden en we moeten nog de brug over door de stad naar het hotel. Rob heeft wel gelijk, tijdens het eerdere bezoek hebben we het deel met de winkeltjes niet gezien. Vorige keer zijn we gestrand bij de restaurants met terras aan het water en zijn we niet verder doorgereden.  We genieten even in het zonnetje van een ijsje en pakken dan de auto voor het laatste en niet minst mooie stukje van de rit vandaag: over de Golden Gate Bridge de stad in. Dat is echt een machtig mooi gezicht, een vierbaans weg vol auto’s (iedereen die voor het weekend de stad in wil) en dan die machtige rode brug op je af zien komen die langzaam aan die hele sliert auto’s opslokt en er aan de stadkant weer uitspuugt. 

Opeens blijk ik toch over kaartleestalent te beschikken. In Sausolito hebben we de kaart goed bekeken en afgesproken welke route we nemen, vanaf de 101 Scott Street, dan Bush Street, Hyde Street en dan Post Street. Het centrum van San Francisco is een grote wirwar van eenrichtingsverkeer. De ene straat mag je alleen naar links en de volgende alleen naar rechts. Een vergissing kan een flinke omweg worden. Het lukt me wonderwel feilloos om Rob over alle afgesproken kruispunten te loodsen en zonder problemen parkeren we om half 6 voor het Beresford Arms hotel. Pffff, we zijn wel ietwat gaar van de lange dag. Het hotel biedt valet parking, geen idee waar ze onze auto achterlaten. Ik vraag me eigenlijk af of daar iets over in het huurcontract van de auto staat, in de grote steden doen vrijwel alle hotels valet parking en geef je je sleutels dus aan een wildvreemde. Best interessant en benieuwd of en hoe we onze auto morgen terug zien.

We krijgen toch een balzaal van een kamer toebedeeld. We noemen het gekscherend de jarige prinsessenkamer. Wel fijn als we ook een beetje ruimte hebben om te bewegen en spullen neer te zetten. Bovendien ligt onze kamer aan een rustige kant van het gebouw, ook wel een prettige bijkomstigheid. 

Voor nu alleen nog eten, recht tegenover het hotel liggen een Indonesisch restaurant en een Thais. We kiezen Thais, nemen iets te pittige, maar wel heerlijke gerechten en sluiten de dag af. Morgen feestdag in deze heerlijke stad. Ik ben jarig.